- πυρφορέω
- πυρφορ-έω,A to be a torch-bearer, E.Tr.348: c. acc.,
π. λαμπάδιον Hld.4.1
.b esp. to be a πυρφόρος or bearer of sacred fire, IG7.1776 (Thesp.); ὁ παῖς ὁ τῷ πυρφορῶν ib.42(1).121.43 (Epid., iv B.C.).2 carry fire,θεωρὶς ναῦς ἐκ Δήλου π. Philostr.Her.19.14
.II set on fire, A.Th.341 (lyr.): metaph.,ψυχήν Charito 2.4
.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.